เนื้อเรื่อง Five Nights at Freddy's Fazbear Frights #1 INTO THE PIT (หนังสือเสียง) ตอนที่ 6 จบ
13เช้าวันจันทร์ ดูเหมือนออสวัลด์จะอารมณ์เสียแต่เช้า แม้แต่แพนเค้กของแม่ก็ไม่ช่วยอะไร
ในรถ พ่อเปิดวิทยุดังเกินไป มันเป็นเพลงงี่เง่าเกี่ยวกับรถแทรกเตอร์ ออสวอลด์เอื้อมมือไปจับลูกบิดและหมุนมันลงซะ "นี่ เพื่อน คนขับต้องเป็นคนเลือกเพลงนะ" พ่อพูด
เขาหมุนเพลงที่น่ากลัวกลับมาดังยิ่งขึ้น “มันเป็นเพลงที่ไม่ดี” ออสวัลด์กล่าว "พ่อพยายามจะช่วยลูกให้พ้นจากตัวเองนะ"
"ก็ พ่อไม่ชอบเพลงวิดีโอเกมที่ลูกฟัง" พ่อบอก "พ่อยังไม่บุกเข้าไปในห้องของลูกและปิดมันเลย"
"ใช่" Oswald กล่าว “แต่พ่อก็ไม่บังคับลูกให้ฟังเหมือนกัน” พ่อปิดวิทยุ "ทัศนคติคืออะไรล่ะลูก อะไรที่กวนใจลูก ไม่ใช่แค่พ่อชอบเพลงคันทรี่เท่านั้น"
ออสวัลด์ไม่รู้สึกอยากพูด แต่เห็นได้ชัดว่าเขาถูกบังคับให้ต้องพูด และเมื่อเขาอ้าปากออก เขาก็รู้สึกประหลาดใจที่รู้สึกว่าคำบ่นจากเขาเหมือนกับลาวาจากภูเขาไฟ
"ผมเหนื่อยกับการเป็นเหมือนเดิมทุกๆ วัน เบ็นส่งข้อความหาผมเมื่อวานนี้ เขาอยู่ที่ไมร์เทิลบีช ด้วยช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยม เขาอยากรู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ และผมบอกเขาว่าผมไปที่ห้องสมุดและร้านพิซซ่าของเจฟฟ์ทุกๆ วัน
แล้วรู้ไหมว่าเขาส่งข้อความอะไรกลับมา 'ฉันขอโทษ' และ 'ร้านพิซซ่านั่นช่างน่าขนลุกยิ่งนัก" "
พ่อถอนหายใจ "พ่อขอโทษที่เราไม่สามารถไปเที่ยวพักผ่อนและมีช่วงเวลาที่ดีได้ ออซ ตอนนี้เรื่องเงินเป็นเรื่องที่ยากลำบาก พ่อขอโทษที่มันส่งผลกระทบต่อลูก ลูกเป็นเด็ก ลูกไม่ควรต้องกังวลเรื่องเงิน
พ่อหวังว่าพวกเขาจะย้ายพ่อไปที่ร้านเต็มเวลาตอนฤดูใบไม้ร่วง นั่นมันจะช่วยได้มาก และถ้าพ่อได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้จัดการร้านเดลี่ พ่อจะได้เงินเพิ่มอีกห้าสิบเหรียญต่อชั่วโมง "
ออสวัลด์รู้ว่าเขาไม่ควรพูดในสิ่งที่กำลังจะพูด แต่เขาก็พูดออกไปอยู่ดี" พ่อของเบ็นได้งานที่จ่ายดีกว่างานเก่าของเขาที่โรงสี "
พ่อกำพวงมาลัยแน่น “ใช่ พ่อของเบ็นต้องย้ายออกไปห้าร้อยไมล์เพื่อจะได้งานนั้น” เสียงของเขาฟังดูเคร่งขรึม แน่นพอๆ กับที่ยึดพวงมาลัย และออสวัลด์ก็รู้ว่ากรามของเขาแน่น
“แม่กับพ่อคุยกันเยอะ แต่เราตัดสินใจไม่ย้าย โดยเฉพาะกับคุณยายที่อาศัยอยู่ที่นี่และต้องการความช่วยเหลือในบางครั้ง ที่นี่คือบ้านของเรา และสิ่งต่างๆ ยังไม่สมบูรณ์แบบ แต่เราแค่ต้องทำให้ดีที่สุด”
ออสวัลด์รู้สึกว่าตัวเองกำลังข้ามเส้นจากการบ่นไปสู่ดินแดนที่เป็นพื้นดิน แต่ทำไมบางคนถึงได้สิ่งที่ดีที่สุดจากทุกสิ่ง และคนอื่นๆ จึงต้องยอมเสียค่าเข้าชมห้องสมุดฟรีและพิซซ่าราคาถูก
“และทุกวันที่พ่อโยนผมทิ้งไว้บนถนนอย่างขยะ ถ้านี่คือสิ่งที่ดีที่สุด ผมไม่อยากเจอเรื่องแย่ที่สุด!”
“เอาล่ะ ลูกชาย ไม่คิดว่าจะดราม่าไปหน่อยเหรอ-”
ออสวัลด์ ไม่ยอมฟังคำวิจารณ์ที่เหลือของพ่อ เขาลงจากรถแล้วกระแทกประตู พ่อของเขาจากไป คงจะดีใจที่ได้กำจัดเขา
ตามที่เขาทำนายไว้ ห้องสมุดยังไม่มีหนังสือที่เขาต้องการ เขาเปิดดูนิตยสารสองสามฉบับ ซึ่งเป็นประเภทที่มีสัตว์ป่าแปลก ๆ ซึ่งเขามักจะชอบ แต่วันนี้พวกเขาไม่ได้ทำอะไรมาก
เมื่อถึงตาที่เล่นคอมพิวเตอร์ เขาใส่หูฟังเอียร์บัดและดูวิดีโอ YouTube บางรายการ แต่เขาอารมณ์ไม่ดีพอที่จะหัวเราะ
ในเวลาอาหารกลางวัน เขานั่งอยู่ใน Jeff's Pizza พร้อมกับชิ้นพิซซ่าและน้ำอัดลมของเขา ทุกวันเป็นชิ้นชีส ถ้าพ่อของเขาไม่ตระหนี่ขนาดนั้น เขาจะให้เงินอีก 1 ดอลลาร์เพื่อจะได้กินเป็ปเปอโรนีหรือไส้กรอก แต่ไม่ใช่ มันต้องเป็นพิซซ่าที่ถูกที่สุดที่เราจะสามารถหาได้ แน่นอน เงินมีน้อย แต่จริงๆ แล้ว เงินอีกหนึ่งดอลลาร์ต่อวันจะทำลายธนาคารเลยรึ?
เมื่อมองไปรอบๆ สถานที่ ออสวัลด์ตัดสินใจว่าเบ็นพูดถูก พิซซ่าของเจฟฟ์น่าขนลุก มีร่างเงาทาบทับอยู่บนผนัง บ่อบอลที่ถูกทิ้งร้างเต็มไปด้วยฝุ่น และเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับมัน เจฟฟ์ก็น่าขนลุกเหมือนกัน เขาดูราวอายุร้อยปี แต่อายุจริงน่าจะแค่สามสิบเท่านั้น ด้วยดวงตาที่หนักอึ้ง ตาแดงก่ำ ผ้ากันเปื้อนที่เปื้อนเลือด คำพูดและการเคลื่อนไหวที่ช้า เขาเป็นเหมือนพ่อครัวพิซซ่าซอมบี้
ออสวัลด์นึกถึงเรื่องที่เขาทะเลาะกับพ่อในเช้าวันนี้ ในไม่ช้าพ่อก็จะส่งข้อความหาเขา คาดว่าเขาจะออกมาที่รถ ดีวันนี้จะแตกต่างกัน วันนี้พ่อจะต้องมาหาเขา มีสถานที่หนึ่งที่สมบูรณ์แบบที่จะซ่อน
ออสวัลด์กำลังลงไปในบ่อหลุม บ่อนั้นแย่มากจริงๆ เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครแตะต้องมานานหลายปี พลาสติกทรงกลมถูกปกคลุมด้วยฝุ่นสีเทาและคลุมเครือ
แต่การซ่อนตัวจะเป็นการแกล้งพ่อได้อย่างมาก พ่อซึ่งมักจะไปส่งเขาและรับเขาเหมือนคนซังกะตาย จริงๆ แล้วจะต้องลงจากรถและพยายามเปลี่ยนแปลง ออสวัลด์ก็จะไม่ทำให้มันง่ายสำหรับเขาเช่นกัน
ออสวอลด์ถอดรองเท้า ใช่แล้ว หลุมบอลน่าขยะแขยง แต่อย่างน้อยการเข้าไปในหลุมนั้นจะทำให้วันนี้แตกต่างจากวันอื่นๆ ที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านั้น เขาปีนเข้าไปในหลุมและรู้สึกว่าลูกบอลกำลังแยกจากกันเพื่อให้มีที่ว่างสำหรับร่างกายของเขา
เขาขยับแขนและขา มันเหมือนกับการว่ายน้ำเล็กน้อย ถ้าคุณสามารถว่ายน้ำในลูกบอลพลาสติกแห้ง เขาพบฐานรากที่ด้านล่างของหลุม ลูกบอลบางลูกก็เหนียวแบบแปลกๆ แต่เขาพยายามไม่คิดว่าทำไม
ถ้าเขากำลังจะหลอกพ่อ เขาจะต้องลงไปจนสุดทาง เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ ราวกับว่าเขากำลังจะกระโดดลงไปในสระว่ายน้ำและทรุดตัวลงคุกเข่า ที่ทำให้คอของเขากระดิกไปมา
ดังนั้นเขาจึงนั่งอยู่บนพื้นหลุมวางหัวของเขาไว้ข้างใต้ด้วย ลูกบอลกระจายออกไปไกลพอที่เขาจะหายใจได้ แต่มันมืดและทำให้เขารู้สึกอึดอัด
สถานที่ที่มีกลิ่นเหม็นของฝุ่นและโรคราน้ำค้าง "พิ้งอาย" เขาได้ยินเสียงแม่พูด "เธอกำลังจะได้พิ้งอาย" กลิ่นมันส่งไปถึงเขาจริงๆ ฝุ่นจั๊กจี้จมูกของเขา เขารู้สึกว่าการจามกำลังพุ่งเข้ามา แต่เขาไม่สามารถเคลื่อนมือผ่านลูกบอลได้เร็วพอที่จะเอื้อมถึงจมูกและปิดเสียง
#สรุปเนื้อเรื่อง #วาโนอิ #fnaf