Duration: 0:00

86 views

4

(Laget med Kunstig Intelligens / Made with Artificial Intelligence)

Eg bygde mi borg av stein utan dør,
eit tårn utan vind, der ingen meg når.
Eg la på ei lås, eg kasta min nøkkel,
og vart fange i veggar av eige støykkel.

Her sit eg fast, i mitt eige bur,
bak skuggar og stilla, der ingen når tur.
Eg vernar verda frå stormen i meg,
men muren eg smidde, han kveler meg seg.

Eg høyrer dei ropar, men stemmen min stilnar,
eg bankar på veggen, men ekkoet vilnar.
I nattas kalde, i mørkrets sal,
er fengselet mitt både vern og kval.

Her sit eg fast, i mitt eige bur,
bak skuggar og stilla, der ingen når tur.
Eg vernar verda frå stormen i meg,
men muren eg smidde, han kveler meg seg.

Eg drøymde om friheit, men frykta var stor,
at trolla i hjarta fekk sleppe i jord.
Så eg gjøymde meg sjølv, og eg stengde mi tru,
men fanga meg meir enn eg verna dei nu.

For her sit eg fast, i mitt eige bur,
og lokket eg la, det vart livsens mur.
Eg gøymde meg sjølv frå verda si hand,
men lenkjene strammar – eg misser mitt land.

Så lytt til mi soge, du som er fri:
det farlegaste fengsel er det du bygg i.
Når veggane stengjer, og sola vert fjern,
er fangen du vernar – ditt eige hjarte, min ven.